Είναι γνωστή η φυσική αρχή που λεει ότι σε ένα σύνολο όντων, η συντονισμένη και συλλογική τους προσπάθειας είναι πάντα πολύ ισχυρότερη από την απλή συγκέντρωση Ï„ης κάθε ατομικής προσπάθειας.
Αν στο σύνολο των όντων φανταστούμε το σύνολο των ικανοτήτων της ανθρώπινης ύπαρξης τότε καταλαβαίνουμε ότι, τα επιτεύγματα από κάποιον που έχει συντονίσει έστω κατά 10% όλες του τις ικανότητες, είναι πολύ πιο θεαματικά από κάποιον που έχει αναπτύξει κατά 100% μια ή δύο μόνο ικανότητες. Κι εκείνος που έχει μάθει να κρατά ευθυγραμμισμένες αυτές τις ικανότητες πάνω στο επίκεντρο μιας προσπάθειας, είναι αυτός που απολαμβάνει τον θρίαμβο της επιτυχίας.
Μας ενδιαφέρει λοιπόν να εκδηλώνονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και πάντα σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες, όλες οι ξεχωριστές ικανότητες που έχει ένας άνθρωπος.

Η τεχνική είναι πάρα πολύ παλιά, υπάρχουν στοιχεία τέτοιας παιδείας από την αρχαιότητα, κυρίως του ελληνικού πολιτισμού. 
Ο άνθρωπος ανέκαθεν θεωρείται τριπλός στις εκδηλώσεις του, δηλαδή κάθε του ενέργεια διακρίνεται στην οργανική, τη ψυχική και τη διανοητική δράση. Είναι οι κύριοι κλάδοι ενός δένδρου. Του δένδρου της ανθρώπινης υπόστασης. Με αυτούς ο άνθρωπος  διαχειρίζεται γνωστά και άγνωστα περιστατικά στη ζωή του.
Παρακλάδια των τριών αυτών κλάδων είναι τα γνώριμα εργαλεία της ταυτότητάς του: συναίσθημα και λογική, φαντασία και θέληση, λόγος και γραφή, σχεδίαση και αισθητική, ακουστική και αρμονία, κοινωνικότητα και ηθική και ούτω καθεξής.
Για να γίνει Κύριος αυτών των εργαλείων χρειάζεται η εναρμόνιση δύο αντιθέτων ρευμάτων που κρύβει μέσα του, της προσωπικότητας και της ατομικότητας, της επικοινωνίας του δηλαδή προς τα έξω και της επικοινωνίας του προς τα μέσα.