ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΣΗ » ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (c)

Συμπληρώστε για τη Δυναμική Επικέντρωση την αντίστοιχη φόρμα εγγραφής σήμερα για να μπορέσετε και σεις να μας στείλετε τα σχόλια και τις ερωτήσεις σας. Η συμμετοχή αυτή είναι δωρεάν. Τα προσωπικά σας στοιχεία δεν ανακοινώνονται στους πίνακες των απαντήσεων αλλά μόνο το περιεχόμενο της τοποθέτησής σας, το οποίο θα μπορούσε να ενδιαφέρει και άλλους επισκέπτες της ιστοσελίδας.
Χρησιμοποιήστε τη φόρμα συζήτησης για να μπείτε και σεις στη συζήτηση.

 

09406
 
fe101
Γιατί γίνεται διάκριση μεταξύ καθαρής, φωτεινής και ελεύθερης συνείδησης; Δεν είναι και τα τρία χαρακτηριστικά της ίδιας μορφής συνείδησης; Και που αναφέρεται αυτή η συνείδηση, στο νου, στο πνεύμα ή την ψυχή;
 
<EsoPhos>
Η συνείδηση αυτογεννάται και αυτοπροσδιορίζεται επιτάσσοντας όλα τα συστατικά μέρη της ύπαρξης (ανθρώπινης ή μη ανθρώπινης) με απαράβατο όρο την εξέλιξή της. Επομένως δεν μπορούμε να εντοπίσουμε την υφή της αποκλειστικά στο νου ή στο πνεύμα ή στην ψυχή. Η καθαρή, η φωτεινή και η ελεύθερη συνείδηση είναι τρεις διαφορετικές ποιότητες συνείδησης, για την ακρίβεια τρεις διαφορετικές βαθμίδες της ανθρώπινης συνειδητότητας, άρα τρία διαφορετικά χαρακτηριστικά της ίδιας μορφής συνειδητότητας (της ανθρώπινης) και όχι της ίδιας μορφής συνείδησης. Υπάρχουν και άλλες ποιότητες συνείδησης αλλά δεν ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή. Η καθαρή συνείδηση (όχι μόνο με την ηθική έννοια), είναι η απαλλαγμένη από την προκατάληψη και τις ενοχές, άρα μπορεί να στηρίξει κάθε σκέψη και κάθε πράξη ενός ανθρώπου θετικά και δυναμικά. Η φωτεινή συνείδηση δεν ευεργετεί μόνο τον συγκεκριμένο άνθρωπο αλλά εμπνέει θετικά και αυτούς που τον περιστοιχίζουν. Η ελεύθερη τέλος συνείδηση, απαλλαγμένη από κάθε πλάνη και φοβία, χαρακτηρίζει τις λιγοστές ανθρώπινες μορφές που οδηγούν με την παρουσία τους και μόνο, ψυχές και πολιτισμούς.
 
09405
 
mk101 & dv101
Τι σημαίνει επικοινωνία προς τα έξω και προς τα μέσα; Πως σχετίζονται με την προσωπικότητα και την ατομικότητα; Η Δυναμική Επικέντρωση είναι επικοινωνία του μέσα με το έξω και αντίστροφα; Αν η Δυναμική Επικέντρωση συνδυάζεται με την προσωπικότητα και την ατομικότητα μόνο, γιατί δεν συνδυάζεται και με τη συνειδητότητα;
 
<EsoPhos>
Η επικοινωνία είναι το κοινό γνώρισμα των όντων στο σύμπαν. Για να επιβεβαιώσει ένα ον την ύπαρξή του χρειάζεται να αναπτύξει μια μορφή επικοινωνίας. Όποτε υπάρχει εξωτερικός ανταποκριτής, τότε επικοινωνεί προς τα έξω, αλλιώς επικοινωνεί προς τα μέσα. Ο «Ï†Î¿ÏÎ­Î±Ï‚» της προς τα έξω επικοινωνίας είναι η συμπεριφορά του και ο «Ï†Î¿ÏÎ­Î±Ï‚» της προς τα μέσα επικοινωνίας είναι η αυτογνωσία (ότι και να σημαίνουν αυτά τα δύο, στα διάφορα επίπεδα ύπαρξης).
Η συμπεριφορά μας λοιπόν συνθέτει το «Ï€ÏÏŒÏƒÏ‰Ï€Î¿» με το οποίο εκθέτουμε τον εαυτό μας στο περιβάλλον γι' αυτό και συνδέεται στενά με την προσωπικότητα. Αντίθετα, προς τα μέσα αναπτύσσουμε ενδοσκοπικές διαδικασίες. Αντιλαμβανόμαστε, περιεργαζόμαστε και ερμηνεύουμε τον εαυτό μας σαν «Î¬Ï„ομο» διακριτό μέσα σ’ ένα συνολικό κόσμο. Έτσι η προς τα μέσα επικοινωνία μας συνδέεται με την ατομικότητα.
Είτε προς τα μέσα είτε προς τα έξω επικοινωνούμε, οι κανόνες της επικοινωνίας είναι ίδιοι: πρώτος κανόνας, για να επικοινωνήσεις πρέπει να καταστήσεις γνωστή (να εκθέσεις) την παρουσία σου. Δεύτερος κανόνας, η μορφή της επικοινωνίας σου αντανακλά πάντα τις προθέσεις σου. Τρίτος κανόνας, Σε μια επικοινωνία παίρνεις ότι δίνεις, ποτέ το αντίστροφο. Τέταρτος κανόνας, την επικοινωνία την ξεκινά πάντα η πλευρά που έχει την ανάγκη. Δεν υπάρχει εδώ ο κατάλληλος χώρος για να επιχειρηματολογήσει κανείς πάνω σ΄αυτούς τους κανόνες αλλά φαίνεται τελικά ότι πρόκειται για κανόνες χωρίς εξαιρέσεις. Η Δυναμική Επικέντρωση επιδιώκει την εφαρμογή αυτών των κανόνων με το όπτιμουμ των αποτελεσμάτων.
Τώρα, ο συνδετικός ιστός που διέπει κάθε μορφή και κάθε επίπεδο επικοινωνίας, εσωτερικής ή εξωτερικής, είναι η συνειδητότητα. Η συνειδητότητα δεν είναι η συνείδηση έτσι απλοϊκά. Η συνειδητότητα είναι η ικανότητα που έχει ένα ον να παράγει συνείδηση, άσχετα με το πότε αποφασίζει να την παράγει ή αν την παράγει καν. Όταν λέμε ότι ο άνθρωπος είναι όν υψηλής συνειδητότητας, υπονοούμε ότι έχει μέσα στις προδιαγραφές του το περιθώριο να αναπτύξει εξαιρετική συνείδηση και όχι ότι ήδη την κατέχει αυτή τη συνείδηση. Εν πάση περιπτώσει το είδος της συνειδητότητας καθορίζει και το επίπεδο επικοινωνίας (ανθρώπινο, ζωώδες, μηχανικό κλπ) ενώ η ποιότητα της συνείδησης καθορίζει τη διαύγεια της επικοινωνίας (ύποπτη, καθαρή, φωτεινή κλπ). Ο κανόνας εδώ, ο πέμπτος ας πούμε σε σχέση με τους πιο πάνω τέσσερεις, είναι ότι η επικοινωνία είναι εφικτή μόνο στο επίπεδο της χαμηλότερης (σε συνείδηση) πλευράς.
 
09404
 
yp101
Γιατί να υπάρχει αντιστοιχία του νου με το αληθινό, της ψυχής με το σωστό και του σώματος με το πραγματικό; Είναι ποτέ δυνατόν αυτές οι τρεις έννοιες να μην συμφωνούν και να μην συνεργάζονται μεταξύ τους;
 
<EsoPhos>
Η αντιστοιχία προκύπτει από την ίδια τη λειτουργική κάθε λέξης. Το αληθινό το κατανοούμε, άρα απευθύνεται στο νου. Το σωστό το αποδεχόμαστε, άρα απευθύνεται στην ψυχή. Το πραγματικό το βιώνουμε, άρα απευθύνεται στο σώμα. Η ιδανική λοιπόν σχέση θα ήταν το βίωμα, η αποδοχή και η κατανόηση να συνυπάρχουν. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές δεν γίνεται έτσι. Όλοι έχουμε προσωπικές εμπειρίες απ’ αυτή τη διαπίστωση.
Δύο μάρτυρες ενός δυσάρεστου συμβάντος αφηγούνται με διαφορετική συναισθηματική φόρτιση το συμβάν. Ο ένας παραδέχεται την ενοχή και ο άλλος την αθωότητα του υπαίτιου. Παρ’ όλα αυτά η εκδοχή των πρωταγωνιστών του συμβάντος είναι επίσης διαφορετική από εκείνη των μαρτύρων. Αν όμως πρόκειται να αποδοθούν ευθύνες τότε χρειάζεται ο εμπειρογνώμων που θα αποτιμήσει τις μαρτυρίες, το γεγονός και τις συνέπειες. Κι αν μέσα στο συμβάν υπάρχει και απώλεια, τότε με πιο κριτήριο αξιολογούνται οι συνέπειες, με το κριτήριο του παρατηρητή ή με το κριτήριο του πάσχοντα;
Μια παρέα φίλων οργανώνει μια εκδρομή. Πριν την εκδρομή οι γνώμες διίστανται, ο καθένας έχει τη δική του πρόταση βασισμένη στις δικές του εμπειρίες. Μέχρι εδώ όλα αναμενόμενα. Όμως και μετά την ευχάριστη εκδρομή η απόψεις δεν συμφωνούν απολύτως. Που λοιπόν ταυτίζεται το πραγματικό με το σωστό και το αληθινό;
Μήπως ταυτίζονται στην επιστήμη; Θα έπρεπε! αλλά πάλι δεν συμβαίνει πάντα. Όταν οι επιστήμονες μεροληπτούν πως να είναι ακέραια η επιστήμη τους; Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Ας διαβάσουμε τα επιστημονικά άρθρα και ας παρακολουθήσουμε τις διαμάχες των διαφόρων σχολών.
Κι αν πάμε στον τομέα της φιλοσοφίας; Ίσως ακόμα πιο δύσκολα. Ο κάθε στοχαστής ισχυρίζεται ότι έχει δίκιο και πιθανότατα όλοι οι άλλοι άδικο.
Τη δραματική σχέση (ναι δραματική) αληθινού, ορθού και πραγματικού με ανεπανάληπτο τρόπο δίδαξαν οι αρχαίοι τραγικοί. Το μεγαλείο του ανθρώπου αναδύεται ακριβώς μέσα από τις αντιφάσεις του. Γιατί όποιος κατορθώνει να παραμένει όλβιος παρά τις τόσες αντιφάσεις, ανδρώνεται τελικά σαν άνθρωπος. Στη δική μας «ÏƒÏ…ζήτηση» θα λέγαμε: είναι δυναμικά επικεντρωμένος.

09403
 
sd101
Πως σχετίζονται ή συνδυάζονται οι τρεις εκδηλώσεις ή δράσεις που αναφέρονται στη «ÏƒÎºÎ¿Ï€Î¹Î¼ÏŒÏ„ητα» με άλλες εκδηλώσεις ανθρώπινες όπως: συναίσθημα, λογική, θέληση, αισθητική κτλ; Παίζουν αυτά τα τελευταία κάποιο ρόλο στη τεχνική της Δυναμικής Επικέντρωσης;
 
<EsoPhos>
Αν παραστήσουμε την ανθρώπινη ύπαρξη με ένα δένδρο, τότε μπορούμε να πούμε ότι η ρίζα αντιστοιχεί στη φυσική υπόσταση γιατί αναγκαστικά πάνω της εδραιώνεται ολόκληρη η ύπαρξη (ολόκληρο το δένδρο). Ο κορμός είναι η ψυχική δομή του ανθρώπου γιατί εκεί γίνεται η όσμωση όλων των μηνυμάτων όπως γίνεται και η κυκλοφορία των χυμών στον κορμό του δένδρου. Το φύλλωμα τέλος είναι οι διανοητικές λειτουργίες, από τις πιο χονδροειδής μέχρι τις πιο λεπτοφυείς. Η ρίζα φέρνει στο δένδρο τα βαριά μέταλλα όπως η φύση του ανθρώπου γεύεται την τραχύτητα του περιβάλλοντος, τη βαρύτητα και την τριβή. Το φύλλωμα προσφέρει στο δένδρο το ηλιακό φως, όπως η διάνοια προσφέρει στον άνθρωπο την «Ï†ÏŽÏ„ιση». Όσο το δένδρο αναπτύσσεται αυξάνουν τα κλαδιά και το φύλλωμα. Όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται αυξάνουν οι ποιότητες που έχει και εμφανίζει χαρακτηριστικά άλλοτε αδρά, όπως έντονα συναισθήματα, ψυχρή λογική, δυνατή θέληση (δηλαδή ισχυρά κλαδιά στον κορμό του δένδρου), άλλοτε λεπτά και ευαίσθητα όπως αισθητική, ευγένεια κλπ. Δεν είναι εύκολο να πει κάποιος τι απ’ αυτά είναι πιο πολύ ψυχή, πιο πολύ διάνοια και πόσο απέχουν από τη φύση. Το δένδρο είναι ένα και η ανθρώπινη ύπαρξη μια ολότητα. Εκείνο όμως που είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς, είναι η αλληλουχία και επαλληλία αυτών των γνωρισμάτων. Μια προσπάθεια λοιπόν της Δυναμικής Επικέντρωσης είναι η επιτυχής ιεράρχηση και σύμπραξη όλων των φυσικών, ψυχικών και διανοητικών γνωρισμάτων.

09402
 
ak101
Είναι ποτέ δυνατόν να ευθυγραμμίσει όλες του τις ικανότητες ένας άνθρωπος; Τι θα συμβεί τότε;
 
<EsoPhos>
Ναι είναι δυνατόν να τις ευθυγραμμίσει, όμως δύσκολα θα διατηρήσει αυτή την ευθυγράμμιση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επιτυχία θεωρείται να πετυχαίνει αυτόν το συντονισμό την πρέπουσα στιγμή και μύθος το να είναι συνεχώς ευθυγραμμισμένος. Αυτό που συμβαίνει σε στιγμές ευθυγράμμισης είναι η θεαματική «Ï€ÎµÎ¹Î¸ÏŽ» που ακτινοβολεί και αιχμαλωτίζει τους πάντες και τα πάντα, πρόσωπα, γεγονότα, συγκυρίες, έμψυχα, άψυχα, τα πάντα που συνδυάζονται με αυτό που επιδιώκει.

09401
 
pt101
Η φυσική, ψυχική και διανοητική δράση, όπως αναφέρεται στη «ÏƒÎºÎ¿Ï€Î¹Î¼ÏŒÏ„ητα», έχουν σχέση με το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα που συνήθως συζητούνται σε διάφορους κύκλους;
 
<EsoPhos>
Και βέβαια έχουν σχέση, όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί τι ακριβώς εννοεί κάθε κύκλος για το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα. Μη ξεχνάμε ότι κάποιοι κύκλοι θεωρούν ευτελές το σώμα και άλλοι το θεωρούν ως το μόνο υπαρκτό. Άλλοι διδάσκουν ότι το πνεύμα είναι θεϊκό, ότι η ψυχή είναι μια εκδήλωση του σώματος, ότι το πνεύμα είναι θνητό, ότι η ψυχή είναι αθάνατη και ούτω καθ’ εξής. Τη Δυναμική Επικέντρωση δεν την ενδιαφέρουν τα προσωπικά πιστεύω του καθ’ ενός αλλά με ποια «ÎµÏÎ³Î±Î»ÎµÎ¯Î±» ο άνθρωπος παίρνει αποφάσεις και ενεργεί στη ζωή του. Αυτά είναι που πρέπει κανείς να ευθυγραμμίσει για να θεμελιώσει και προασπίσει την ευτυχία του. Κανένας κύκλος λοιπόν και καμιά μορφή επιστήμης δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο άνθρωπος έχει τρεις διακριτές όψεις και όχι τέσσερεις ή δύο: Τη φυσική (αισθήσεις, αισθήματα, μνήμη, ορμές, κατά βάση), την ψυχική (ένστικτα, συγκινήσεις, συναισθήματα και πολλά άλλα), τη διανοητική (κατανόηση, λογική, έμπνευση, ενδιαφέρον κλπ).

 

 

πάνω